«Eθελοντισμός-μαθητές ενεργοί πολίτες»: η εμπειρία εκ των έσω…

Εριέττα Μητσουπούλοιυ   Β3

                       

      Εθελοντισμός:μια λέξη, μια ολόκληρη                                        φιλοσοφία ζωής.

 Ο τρόπος που ο καθένας μας έρχεται σε επαφή με τον εθελοντισμό και την αλληλεγγύη  είναι κάτι ιδιαίτερο για όλους μας. Έτσι, κι εγώ θα ήθελα να μοιραστώ την εμπειρία μου μαζί σας. 
 Η συμμετοχή μου στο πρόγραμμα ήταν μια εμπειρία ζωής. Μου δίδαξε την αξία της αλληλεγγύης και του εθελοντισμού.

Στην αρχή ο ενθουσιασμός μου δεν ήταν τόσο μεγάλος, όμως καθώς ο καιρός περνούσε και οι δράσεις πλήθαιναν ένιωθα την επιθυμία μου να βοηθήσω, να μεγαλώνει όλο και περισσότερο. Όταν προσφέρεις δεν χρειάζεται να ζητάς αντάλλαγμα, επειδή η καλύτερη ανταμοιβή είναι το αίσθημα της ικανοποίησης πως έκανες κάτι καλό.

Μα αν είσαι έφηβος υπάρχει και κάτι ακόμα, ένα συναίσθημα που δεν είχα ξανανιώσει, 
η αίσθηση του ότι εγώ, εσείς όλοι μας ως άτομα, ως μονάδες είμαστε χρήσιμοι στην κοινωνία και με τις πράξεις μας μπορούμε να φέρουμε αλλαγές προς το καλύτερο. 
Το να κάνεις μια πράξη εθελοντισμού, όχι για να επιδειχτείς, αλλά επειδή σε «γεμίζει» είναι τρόπος ζωής. 

Στην αρχή λίγο δύσκολο στην αντίληψη ίσως, μα σύντομα κάτι που συνηθίζεις και ενσωματώνεις στην καθημερινότητα σου. Αν μου ζητούσαν να σκεφτώ ποιο κομμάτι του προγράμματος με συγκλόνισε περισσότερο, υπάρχει μια σκηνή που αμφιβάλω αν θα ξεχάσω ποτέ. Ήμασταν στην Κέρκυρα, όπου συνεργαζόμασταν με το «Χαμόγελο του παιδιού». Είχαμε τελειώσει την ταξινόμηση των τροφίμων και των ρούχων, που είχαμε φέρει από την «γωνιά αλληλεγγύης» του σχολείου μας και είχαμε ολοκληρώσει την συζήτηση με την υπεύθυνη, με την οποία συνεργαστήκαμε. Έτσι, έφτασε η ώρα να φύγουμε. Η υπεύθυνη μας έδωσε έναν αναμνηστικό έπαινο για το σχολείο μας και έπειτα μας ευχαρίστησε θερμά για την βοήθεια μας. Ακόμα και τώρα δεν  μπορώ να περιγράψω την συγκίνηση που ένιωσα μόλις είδα την ευγνωμοσύνη στα μάτια αυτής της γυναίκας. Δυσκολευόμουν να καταλάβω πως ένα άτομο που έχει αφιερώσει την ζωή του στην προσφορά ένιωθε τόσο υποχρεωμένη απέναντι σε εμάς που βοηθήσαμε για λίγες ώρες.  Τότε ήταν που συνειδητοποίησα πως η συμμετοχή μας στο πρόγραμμα μας μετέτρεψε πραγματικά σε ενεργούς πολίτες.

Τη χρονιά 2016-2017 πραγματοποιήθηκε στο σχολείο μας το πρόγραμμα «νοιάζομαι και δρω», το οποίο είναι ένα πιλοτικό πρόγραμμα με θέμα τον εθελοντισμό.

   Σο πρόγραμμα συμμετείχε , μια ομάδα 80 περίπου μαθητών, της οποίας κι εγώ είμαι  μέλος, που πραγματοποίησε πλήθος δράσεων. και αποτελούνταν από μαθητές όλων των τάξεων. 
Ως μαθήτρια της Α Λυκείου δεν γνώριζα πολλά άτομα, παρόλα αυτά το κλίμα ήταν τόσο φιλόξενο και από την καθηγήτριά μας και από τα παιδιά των μεγαλύτερων τάξεων έτσι  εμείς τα «καινούρια» παιδιά προσαρμοστήκαμε γρήγορα. Στις πρώτες συναντήσεις το κλίμα ήταν λιγάκι αμήχανο, τελικά όμως όλοι νιώσαμε άνετα, συζητώντας για το πώς θα οργανωθούμε, εφόσον  είχαμε περιορισμένο χρόνο και πολύ δουλειά μπροστά ,μας.

   Το πρώτο που έπρεπε να κάνουμε ήταν να κατανοήσουμε καλύτερα την έννοια της αλληλεγγύης. Βλέπετε το να κατανοήσεις πως εφόσον είσαι αρκετά τυχερός ώστε να βρίσκεσαι σε μια πιο πλεονεκτική θέση σε σχέση με κάποιους συνανθρώπους μας μπορείς τουλάχιστον να τους προσφέρεις μια χείρα βοηθείας, όχι επειδή επιβάλλεται αλλά επειδή μια «ηθική πυξίδα» σε ωθεί σε αυτό, δεν είναι τόσο αυτονόητο.  Περάσαμε κάποιες συναντήσεις συζητώντας, για να γνωρίσουμε καλύτερα το αντικείμενο μας. Βέβαια, ως έφηβοι είμαστε υπέρ των πράξεων και αφού η ομάδα μας ήταν έτοιμη οι πρώτες ιδέες άρχισαν να καταφθάνουν. Μια βασική μας παρατήρηση ήταν ότι οι άνθρωποι φέρονται αλληλέγγυα μόνο περιοδικά, πχ στις γιορτές. Θέλοντας αν το αλλάξουμε αυτό δημιουργήσαμε μια «γωνιά αλληλεγγύης» στο χώρο του σχολείου μας, όπου συγκεντρώναμε ρούχα και τρόφιμα. Όσα μαζέψαμε διατέθηκαν σε άτομα σε ανάγκη. Συγκεκριμένα, συνεργαστήκαμε με το κίνημα υπεράσπισης  προσφύγων/μεταναστών, όπου μέλη της ομάδας μας μετέφεραν και ταξινόμησαν μέρος από αυτά που είχαμε μαζέψει. Επιπλέον, δουλέψαμε με το «χαμόγελο του παιδιού» στην Κέρκυρα, συμβάλλοντας στην ταξινόμηση τροφίμων και ρούχων και συζητώντας με την υπεύθυνη της υπηρεσίας. Επίσης, οι μαθητές της Γ’ (ως ενήλικοι) συμμετείχαν στην εθελοντική αιμοδοσία, που πραγματοποιήθηκε στο σχολείο μας, ενώ μαθήτριες προσέφεραν τα μαλλιά τους στο «Άλμα ζωής», για να φτιαχτούν περούκες για παιδιά με καρκίνο.  Πραγματοποιήθηκαν  βιωματικά εργαστήρια για τις εξαρτήσεις και την κακοποίηση των παιδιών, που κέντρισαν το ενδιαφέρον όσων τα παρακολούθησαν. Αξίζει να σημειωθεί πως για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά πήραμε μέρος στο πρόγραμμα «ευέλικτα καπάκια», με μεγαλύτερα αποτελέσματα  αυτή τη φορά. Τέλος, οργανώθηκε και  παρουσιάστηκε τόσο στον πολυχώρο Αίγλη, όσο και στην πλατεία Γεωργίου, κατά την ευρωπαϊκή εβδομάδα για τα δικαιώματα του παιδιού, με μεγάλη επιτυχία, η θεατρική παράσταση «Μονόλογοι από το Αιγαίο», εμπνευσμένη από το ομώνυμο βιβλίο που περιγράφει τις σκέψεις ασυνόδευτων προσφυγόπουλων.

  

   Το πρόγραμμα έληξε με τη λήξη της σχολικής χρονιάς και παρουσιάστηκε τον Ιούλιο του 2017 στην Αθήνα από την υπεύθυνη μας. Τελικά ο αριθμός των δράσεων που πραγματοποιήσαμε ξεπέρασε ακόμα και τις δικές μας προσδοκίες. Τίποτα όμως από όλα αυτά δεν θα είχε συμβεί χωρίς την προσπάθεια της καθηγήτριας μας, που αφιέρωσε τον περισσότερο από τον ελεύθερο της χρόνο στην οργάνωση των δράσεων, και χωρίς τους μαθητές που συμμετείχαν. Βέβαια, οι δυσκολίες ήταν πολλές. Έπρεπε να καθαρίζουμε και συνδέουμε το ηλεκτρονικά μόνοι μας στην αίθουσα μας και τη βιβλιοθήκη, χώρους που χρησιμοποιούσαμε συχνά, ενώ στις κυριακάτικες συναντήσεις στο Σέγας ήμασταν αναγκασμένοι να καθόμαστε στην ξύλινη σκηνή, για λίγη περισσότερη ζέστη, εφόσον η αίθουσα δεν έχει θέρμανση ούτε το χειμώνα. Παρόλα αυτά, με πολύ μεράκι και καλή διάθεση καταφέραμε να διασκεδάσουμε τη συμμετοχή μας στο πρόγραμμα. 

Όπως δήλωσαν και τα παιδιά που συμμετείχαν:

<<Η εμπειρία μου με το πρόγραμμα  ήταν πολύ ενημερωτική και ευχάριστη>>,

<<Ήταν πολύ ωραία εμπειρία, περάσαμε πολύ καλά και συμμετείχαμε σε πολλές ευχάριστες και δημιουργικές δραστηριότητες>>,

 <<Ήταν μια από τις πιο όμορφες εμπειρίες της ζωής μου, μέσα από αυτό γνώρισα καλύτερα τον εαυτό μου και κατάλαβα πόσο σημαντικό είναι να βοηθάς και να προσφέρεις στο συνάνθρωπο>>.

- Η συμμετοχή μας στα προγράμματα που υλοπιήθηκαν με σύνθημα  Το <<νοιάζομαι και δρω>> ,ήταν η καλύτερη σχολική εμπειρία  της ζωής μου. 
Θεωρώ πως κατάφερε να μας κερδίσει όλους σιγά σιγά και να μας κάνει να αγαπήσουμε τον εθελοντισμό και την προσφορά στον συνάνθρωπο.

 Όπως είχε πει και η καθηγήτρια μας άλλωστε <<Στην αρχή την χρονιάς θα σας κυνηγάω εγώ και μετά θα με κυνηγάτε εσείς>>.  Και πράγματι, έφτασε να τρέχει κυριολεκτικά να κρυφτεί από μαθητές που ήθελαν  να  της πουν κάποια από τις πάμπολλες ιδέες τους.

Και αυτή τη χρονιά, η δράση μας συνεχιζεται....

 Οι ομάδες έχουν οργανωθεί και έχουμε  ξεκινήσει. Οπότε κι εγώ θα ήθελα να καλωσορίσω στους ενεργούς πολίτες του 5^ου ΓΕΛ τα παιδιά της Α΄Λυκείου ,που θα συνεργαστούν μαζί μας και ελπίζω να έχουμε και φέτος μια δημιουργική ,εποικοδομητική αλλά και  διασκεδαστική πορεία.

                                                Καλή μας χρονιά!!!!